IM SUCH A SADDIST.

Sa ngayon, binuhay ko ang blog ko after how many months. Kasi wala na akong ibang outlet.

:c :c :c :c

Kung bakit pa kasi may ganitong pakiramdam na ang dami-dami namang pwede maramdaman sa mundo.

PWEDE BANG MAGRESTART NALANG MUNA NG PAKIRAMDAM PARA WALA NA AKONG PROBLEMA?

Presently, eto ang soundtrack ng buhay ko (at nararamdaman ko, for real).

"Hiling" by Silent Sanctuary

"Minsan di ko maiwasang isipin ka

Lalo na sa t'wing nag iisa
Ano na kayang balita sayo
Naiisip mo rin kaya ako

Simula nang ikaw ay mawala
Wala nang dahilan para lumuha
Damdamin pilit ko nang tinatago
Hinahanap ka parin ng aking puso
Parang kulang nga kapag ika'y wala

(Chorus)
At hihiling sa mga bituin
Na minsan pa sana ako'y iyong mahalin
Hihiling kahit dumilim
Ang aking daan na tatahakin
Patungo...

Ala ala mong tinangay na ng hangin
Sa langit ko na lamang ba yayakapin
Nasan ka na kaya, aasa ba sa wala

(Chorus)
At hihiling sa mga bituin
Na minsan pa sana ako'y iyong mahalin
Hihiling kahit dumilim
Ang aking daan na tatahakin
Patungo sa iyo, patungo sa iyo

Bridge:
Ipipikit ko ang aking mata dahil
Nais ka lamang mahagkan
Nais ka lamang masilalayan
Kahit alam kong tapos na
Kahit alam kong wala ka na...

(Chorus)
At Hihiling sa mga bituin
Na minsan pa sana ako'y iyong mahalin
Hihiling kahit dumilim
Ang aking daan na tatahakin
Patungo sa iyo, patungo sayo."

__________________________________________

ANSAKET!!! :'C

"Feeling ko ako ang composer ng song sa sobrang tagos at dama at hindi ko mailagan ang sakit ng tama!"